Everybody loved our family from The States.
❤️❤️❤️
Click any picture to see a larger version.
Send any additional pictures or messages to:
WijsmullerReunion@bristle.com
|
|
| 1000017877.jpg |
|
Everybody loved our family from The States. ❤️❤️❤️ |
|
| 1000017880.jpg |
|
|
|
| 1000017883.jpg |
|
|
|
| Boskoop1.jpg |
|
|
|
| Boskoop2.jpg |
|
|
|
| BritaInGiantClogs1.jpg |
|
|
|
| BritaInGiantClogs2.jpg |
|
|
|
| BritaInUtrecht.jpg |
|
|
|
| JolandaAseBrita.jpg |
|
|
|
| Stroopwafels.jpg |
|
|
| Beste allen, | Dear all, |
| Nav alle verhalen van vandaag stuur ik jullie bijgaand het verhaal van oom aan wat hij voor de 50-jarige bruiloft van rijk en Ety heeft geschreven. Geeft mooi inzicht in het reilen en zeilen aan het Wilhelminaplein. | After all the stories today I am sending you the story of uncle that he wrote for the 50th wedding anniversary of Rijk and Ety. Gives a nice insight into the goings-on at Wilhelminaplein. |
| Fijn om veel mensen te hebben gezien vandaag en nogmaals dank aandenken organisatie en de gastvrijheid van Alexander en Irmgard | It was nice to see so many people today and thanks again to the souvenir organization and the hospitality of Alexander and Irmgard |
| Hartelijke groet, Jolanda | Warm regards, Jolanda |
| Verstuurd vanaf mijn iPhone | Sent from my iPhone |
|
Een merkwaardige familie en een gedenkwaardige dag |
A remarkable family and a memorable day |
| Vijftig jaar geleden deed ik mijn intrede in de familie Wijsmuller, toen nog complet. Vader, moeder, dertien kinderen, van wie vijf getrowd en nog maar een paar kleinkinderen. Net getrouwd was het gouden bruidspaar van vandaag, maar op die bruiloft kon ik er nog niet bij zijn. Weliswaar hadden Edith en ik toestemming om te verkeren maar officieel was er nog niks. | Fifty years ago I entered the Wijsmuller family, then still complete. Father, mother, thirteen children, five of whom were married, and only a few grandchildren. The golden couple of today had just married, but I could not yet attend that wedding. Although Edith and I had permission to meet, there was nothing official yet. |
| Onze eerste kennismaking was het gevolg van de verloving van mijn vriend Bertus Homburg die bij Philips was gaan werken. | Our first acquaintance was the result of the engagement of my friend Bertus Homburg who had gone to work at Philips. |
| Verder had ik toen met Eindhoven heel weinig. Weliswaar had ik het jaar daarvoor tijdens een vakantie in Renesse kennis gemaakt met leden van de Eindhovense jongerenclub Credimus, maar van vrouwelijk schoon was ik niet onder de indruk geraakt. Mijn vriend daarentegen wel. Hun verloving was mijn Waterloo. | Apart from that, I had very little to do with Eindhoven at that time. Although the year before I had met members of the Eindhoven youth club Credimus during a holiday in Renesse, I had not been impressed by female beauty. My friend, on the other hand, had been. Their engagement was my Waterloo. |
| Er was een helpende hand op dat feest met een aanstekelijke lach in een blauwe jurk met smokwerk. Ik was meteen verkocht en mijn vriend vertelde me dat ze een vriendin was van zijn Wilma en dat ze een 'vrij' meisje was. Je kunt haar familie morgen in de kerk zien. En ik zag van boven op de galerij van de kerk aan de Fazantenlaan de familie binnenkomen. Vader en moder voorop met zeker zes kinderen. Je aanstaande schoonfamilie zei mijn beste vriend grijnzend. | There was a helping hand at that party with an infectious laugh in a blue dress with smocking. I was sold immediately and my boyfriend told me that she was a friend of his Wilma and that she was a 'free' girl. You can see her family in church tomorrow. And I saw the family enter from above on the gallery of the church on Fazantenlaan. Father and mother in front with at least six children. Your future in-laws said my best friend grinning. |
| Ik reisde maandags terug naar Amsterdam, war ik als aankomend journalist werkte op de redactie van Trouw, zonder een kans gehad te hebben lets te ondernemen. Wel liet ik de zondag daarop tijdens de koffie bij een bevriende familie weten dat ik het meisje van mijn dromen ontmoet had. Ik schakelde mijn vriend in om een afspraakje met Edith te maken en dat lukte. Op de terugreis naar Amsterdam zat 1k met gemengde gevoelens in de trein. Edith studeerde aan de Cicsa in Groningen war Gerard medicijnen studeerde. Voor die broer was ik niet zo bang maar wel voor diens studentenvrienden die ze bij naam bleek te kennen. We maakten een nieuwe afspraak en uiteindelijk werden we het helemaal eens in Ede waar zij een praktijk volgde en war Bertus Homburg en ik onze jeugd hadden doorgebracht. | I traveled back to Amsterdam on Monday, where I worked as a future journalist on the editorial staff of Trouw, without having had a chance to do anything. However, the following Sunday during coffee with a friendly family I let them know that I had met the girl of my dreams. I called my boyfriend to make a date with Edith and that worked out. On the return journey to Amsterdam 1k sat on the train with mixed feelings. Edith studied at the Cicsa in Groningen where Gerard studied medicine. I was not so afraid of that brother but of his student friends who she turned out to know by name. We made a new appointment and eventually we completely agreed in Ede where she followed a practice and where Bertus Homburg and I had spent our youth. |
| En toen most het hoge woord er uit in Eindhoven. Edith maakte een afspraak voor een zaterdagmiddag en ik lip voor het eerst van mijn leven over dat immens grote Wilhelminaplein, op weg naar nummer 17. Zoeken was niet nodig want er was geen massaler woonhuis met monumentale trap en dito voordeur. De ontvangst was er niet op berekend on je gerust te stellen. Tijs deed open met de mededeling: Zo, bent u de verwachte? op de toon van een rechter: bent u de verdachte? Hij liet me in de salon en deed een poging om me op mijn gemak te stellen. Dat was het aanbod voor een spelletje dammen of schaken. Dat viel bij mij niet in de smaak, want aan spelletjes had ik een broertje dood en aan grapjes met stenen of stukken al helemaal. Het gesprek wou niet best vlotten, ook al omdat er storende geluiden kwamen uit de eetkamer. De schuifdeuren en de gordijnen daarachter waren weliswaar gesloten maar af en toe werd er een meisjesgezicht zichtbaar datr nieuwsgierig naar binnen keek. Het was een ongemakkelijke zit die eindeloos leek te duren. Eindelijk kwam vader binnen met de mededeling dat moeder bijna klaar was voor de ontvangst. Ze daalde van de trap en we verdwenen in het halfduistere privékantoor, war een plechtige rust heerste. | And then the big word had to come out in Eindhoven. Edith made an appointment for a Saturday afternoon and for the first time in my life I walked across that immense Wilhelminaplein, on my way to number 17. There was no need to search because there was no more massive house with a monumental staircase and a ditto front door. The reception was not designed to reassure you. Tijs opened the door with the message: So, are you the one expected? in the tone of a judge: are you the suspect? He let me into the living room and tried to put me at ease. That was the offer for a game of checkers or chess. That did not go down well with me, because I was averse to games and even more so to jokes with stones or pieces. The conversation did not go well, also because there were disturbing noises coming from the dining room. The sliding doors and curtains behind them were closed, but every now and then a girl's face appeared, looking curiously inside. It was an uncomfortable sitting that seemed to last forever. Finally, father came in with the message that mother was almost ready for the reception. She descended the stairs and we disappeared into the semi-dark private office, where a solemn calm reigned. |
| Portretten boven de schuifdeuren, schilderijen rondom, uitheemse snuisterijen overal, een donker bureau als middelpunt. De kennismaking viel mee al was het beroep van journalist voor vader een onbekend en onbemind vak. Hij zou me later voorstellen het maar in te ruilen voor dat van accountant. De studiekosten nam hij wel voor zijn rekening. | Portraits above the sliding doors, paintings all around, foreign trinkets everywhere, a dark desk as the center. The introduction was not too bad, although the profession of journalist was an unknown and unloved profession for father. He would later suggest that I exchange it for that of accountant. He would pay the tuition fees. |
| Zover kwamen we toen niet, maar we mochten wel verkeren. | We didn't get that far then, but we were allowed to socialize. |
| Dat bleek ook grenzen te hebben. De volgende zomervakantie slog ik mijn tentje op bij boer stroo buiten Zoutelande en de familie Wiismuller betrok het huis van Dingemanse in het centrum. Op een mooie avond kuierden wij nietsvermoedend richting dorp toen we vader in alle staten op ons af zagen komen. Hoe we het in ons hoofd haalden na tienen nog buiten te zijn en dat terwijl we nog niet ens geêngageerd waren. | That also turned out to have its limits. The next summer vacation I pitched my tent at farmer Stroo outside Zoutelande and the Wiismuller family moved into the Dingemanse house in the center. One fine evening we were strolling unsuspectingly towards the village when we saw father coming towards us in all states. How we got it into our heads to be outside after ten and that while we were not even engaged. |
| Dat was de steer waarin lk terecht kwam. Edith en ik werden meteen ingeschakeld als oppas bij zussen en broers in de stad die al kinderen hadden. Thuis was ik haar's avonds meestal kwiit omdat ze bridge kende en door vader als partner werd begeerd. Zij kreeg de kaarten en hij speelde ze uit. | That was the place I ended up. Edith and I were immediately hired as babysitters for sisters and brothers in the city who already had children. At home I usually lost her in the evenings because she knew bridge and was desired as a partner by her father. She got the cards and he played them. |
| Het was een tijd van grote verandering in en om het huis. De boomgaard langs de Julianalaan most plats maken voor twee woonhuizen. Een voor Ernst en Dick. Hun bruiloft in Bolsward kon ik wel meemaken. Het andere, met de banketbakkerij er achter, voor Rijk en Ety. Er bleef overigens nog genoeg tuin met grote bomen over. We zaten zomers buiten in een grote kring op witgeverfde houten stolen. Een idyllisch tafreel voor de voorbijgangers langs het plein. | It was a time of great change in and around the house. The orchard along the Julianalaan had to make way for two houses. One for Ernst and Dick. I was able to attend their wedding in Bolsward. The other, with the pastry shop behind it, for Rijk and Ety. Incidentally, there was still enough garden with large trees left. In the summer we sat outside in a large circle on white-painted wooden poles. An idyllic scene for the passers-by along the square. |
| Edith ging na haar studie als maatschappeliik werkster aan de slag bij Philips. Vader belde haar bij ons thuis in Amsterdam op en dicteerde de solicitatiebrief: Onder referte aan uw annonce in het Eindhovens Dagblad ... Ze kreeg de baan. Vader verscheen op een dag onaangediend op de redactie van Trouw. Hij nam een onbemand bureau in bezit, haalde de telefoon naar zich toe en deed also hij this was. Wat ik niet wist was dat hij een hartig woordie met de directie had gesproken. Dat leidde tot het enige heftige meningsverschil dat ik ooit met hem heb gehad. | After her studies, Edith went to work as a social worker at Philips. Father called her at our home in Amsterdam and dictated the application letter: With reference to your advertisement in the Eindhovens Dagblad ... She got the job. Father showed up one day unannounced at the editorial office of Trouw. He took possession of an unmanned desk, pulled the telephone towards him and pretended that he was this. What I didn't know was that he had had a serious word with the management. That led to the only serious disagreement I ever had with him. |
| Overigens had hij nog een appeltje te schillen met directeur Keuning van Trouw. De ledenvergadering van de NCRV had vader eens gekozen als accountant voor de jaarrekening. Die expertise viel de heer C.A. Keuning rauw op het dak. Mijnheer Keuning, u bent enerzijds penningmeester van de ledenvergadering en anderziids uitgever van de radiogids. Onder de ene pet moet u dat blad zo goedkoop mogelijk aan de leden leveren maar onder het andere hoofddeksel bent u de man die het blad z0 duur mogelijk moet aan de leden verkopen om het belang van uw onderneming te dienen. Dat zijn onverenigbare functies. De heer Keuning sputterde teen dat deze constructie historisch gegroeid was, maar de accountant bleef onverbiddelijk. Hij weigerde ziin handtekening onder de jaarstukken te zetten. | Incidentally, he still had a bone to pick with director Keuning of Trouw. The members' meeting of the NCRV had once chosen father as accountant for the annual accounts. That expertise came as a complete shock to Mr. C.A. Keuning. Mr. Keuning, on the one hand you are treasurer of the members' meeting and on the other hand publisher of the radio guide. Under one hat you have to deliver that magazine to the members as cheaply as possible, but under the other hat you are the man who has to sell the magazine to the members as expensively as possible in order to serve the interests of your company. These are incompatible functions. Mr. Keuning spluttered that this construction had grown historically, but the accountant remained adamant. He refused to sign the annual accounts. |
| Het verkeren in huize Wijsmuller bracht zo zijn eigenaardigheden mee. Wie tot de huishouding behoorde werd aan het ontbijt door vader aan het werk gezet. Met de Philishave werd zijn toch al weinig behaarde hoof als een biljartbal zo glad geschoren. Hij zat zelf pontifical achter een groot glas water met een wolkje melk en een schepje suiker. Zolang je dat drinkt ga je niet dood, was zin verklaring daarbij. Voor wie nog niet helemaal this was had hij een andere verrassing in petto. Stat je koffertje al gepakt? daarmee doelende op de ongewisheid van alle menselijk bestaan, inzonderheid het jouwe. | Living in the Wijsmuller household brought its own peculiarities. Those who belonged to the household were put to work by their father at breakfast. With the Philishave, his already sparsely haired head was shaved as smooth as a billiard ball. He himself sat pontifically behind a large glass of water with a cloud of milk and a spoonful of sugar. As long as you drink that, you will not die, was his explanation. For those who were not yet completely this, he had another surprise in store. Are you packed yet? referring to the uncertainty of all human existence, especially yours. |
| De bedoeling was niet je tot haast aan te zetten maar wel on een discussie uit te lokken. | The intention was not to make you rush, but to provoke a discussion. |
| Vakantie nam hij zelden of nooit. Onder het koffiedrinken na de zondagse kerkdienst schreef hij in alle rust tientallen girootjes uit. Onderwijl kocht hij de aanwezige kleinkinderen on met griotjes die hij uit een van de zakken van zijn vest opdiepte. Wie 'oom' zei werd beloond. Niemand waagde het 'opa' te zeggen. Toen de vliegdienst Eindhoven-Middelburg nog bestond nam hij 's zomers het vliegtuig om het weekend bij de familie in Zoutelande te zijn. Zondagmiddags stuurde hij de kinderen er op uit om een Jehova-getuige op de duikelen. Geen groter genot dan een stevig theologisch debat. En dat voor een man die van huis uit 'niks' was en bij de doop van al ziin kinderen als een buitenstaander achterin de kerk stond ondat hij (nog) geen belijdend lidmaat was. | He rarely or never took a holiday. While drinking coffee after the Sunday church service, he calmly wrote out dozens of banknotes. In the meantime, he bought the grandchildren present with banknotes that he dug out of one of the pockets of his waistcoat. Anyone who said 'uncle' was rewarded. No one dared to call him 'grandpa'. When the Eindhoven-Middelburg flight service still existed, he would fly in the summer to spend the weekend with his family in Zoutelande. On Sunday afternoons, he would send the children out to take a Jehovah's Witness to task. There was no greater pleasure than a vigorous theological debate. And that for a man who was 'nothing' at home and who stood at the back of the church as an outsider at the baptism of all his children because he was not (yet) a professing member. |
| Vader Wiismuller was ruimhartig en hij kon het niet verkroppen als de oude scherpsliiper dominee Fanoy andere geloven op de korrel nam. Moeder Wiismuller en hij waren gastvrij. Streek het circus van 'Youth for Christ' in Eindhoven neer, reken maar dat Jan van Capelleveen zijn hoofdkwartier kon opslaan in Wilhelminaplein 17. Een bazar voor een goed doel kon altiid rekenen op een gulle koper. De eetkamer werd eenmaal per week omgetoverd tot een naaiatelier. Daar werden onder aanvoering van moeder door vrijwilligers wonderen van vermaak- en herstelkunst verricht. | Father Wiismuller was generous and he could not stomach it when the old sharp-witted reverend Fanoy took aim at other faiths. Mother Wiismuller and he were hospitable. When the 'Youth for Christ' circus settled in Eindhoven, you can be sure that Jan van Capelleveen could set up his headquarters at Wilhelminaplein 17. A bazaar for a good cause could always count on a generous buyer. Once a week the dining room was transformed into a sewing studio, where volunteers, led by mother, performed miracles of alteration and repair. |
| Lief Bruidspaar, dit lijkt me een goed moment om deze terugblik in ons gezamenlijk verleden te besluiten. Kiekjes zijn er helaas niet bij maar we koesteren samen fine herinneringen aan deze gedenkwaardige dag en an onze merkwaardige familie. | Dear Bride and Groom, this seems like a good moment to conclude this look back at our shared past. Unfortunately, there are no snapshots, but we cherish fond memories of this memorable day and our remarkable family. |
| Namens Corry en de kinderen mag ik jullie van harte en gelukkige toekomst wensen. | On behalf of Corry and the children, I would like to wish you all the best and a happy future. |
| Ab Boerma | Ab Boerma |
| SCHITTEREND!!! | BEAUTIFUL!!! |
| Sorry voor al deze kapitalen, maar wat een mooie rijke tekst. Ik zie oom Ab zo voor me. Dankjewel!!! | Sorry for all the capitals, but what a beautiful rich text. I can see uncle Ab in front of me. Thank you!!! |
| Mvg, Frits | Kind regards, Frits |
|
Heel leuk om te lezen !!
Dank je wel Jolanda Mvg Ingrid van Rijssel |
Very nice to read!!
Thank you Jolanda Kind regards Ingrid van Rijssel |
| Ik vind ‘t enig, Jolanda ! Dank je zeer ! | I think it's great, Jolanda! Thank you very much! |
| Om me het lezen te vergemakkelijken (is dat nederlands ?) , heb ik de blaadjes in pdf vorm bij elkaar gedaan. Verre van perfekt, maar voor mij makkeleijker leze. | To make it easier for me to read (is that Dutch?), I put the pages together in pdf format. Far from perfect, but easier to read for me. |
| Ik heb een leuke dag gehad, ook al ben ik, voor mijn gevoel, gezakt voor het examen namen/gezichten/oom&tante, maar over 2 of 3 jaar krijg ik weer een herkansing, hoop ik J. | I had a nice day, even though I feel like I failed the names/faces/uncle&aunt exam, but I'll get a second chance in 2 or 3 years, I hope J. |
| Nog bedankt voor de gezellige reunie : jullie zijn fantastische familie !!! | Thanks again for the fun reunion: you're a fantastic family!!! |
|
Marina
(van oom Arnoud) |
Marina
(from uncle Arnoud) |
| Goedemorgen Ernst, | Good morning Ernst, |
| Met de deur in huis.... | Straight to the point.... |
| Vijf maanden geleden heb ik voor het eerst de dochter van de toenmalige gemeentesecretaris van Ammerzoden ontmoet. Haar vader, de mijne en de voormalige burgemeester van Ammerzoden zaten samen in de auto die destijds (bijna 50 jaar geleden) verongelukt is. Tijdens onze eerste ontmoeting hebben we ons voorgenomen om op zoek te gaan naar wat we kunnen achterhalen van het ongeluk, naar herinneringen over onze vaders en wat dat met de (de in totaal 16) kinderen heeft gedaan. We willen daar een boekje van maken voor de kinderen en hun (klein)kinderen. | Five months ago I met the daughter of the then municipal secretary of Ammerzoden for the first time. Her father, mine and the former mayor of Ammerzoden were together in the car that crashed at the time (almost 50 years ago). During our first meeting we decided to look for what we can find out about the accident, for memories about our fathers and what that did to the (16 in total) children. We want to make a book of it for the children and their (grand)children. |
Nu vijf maanden verder hebben we veel verhalen
bijeengebracht en het nodige fotomateriaal verzameld.
De verhalen, herinneringen en ervaringen komen van:
|
Now five months later we have collected many stories and
gathered the necessary photo material. The stories,
memories and experiences come from:
|
| Het boekje gaat een boek worden, zul je begrijpen. En ik zou het mooi vinden om ook nog wat leuke of minder leuke ervaringen met mijn vader aan dit boek te kunnen toevoegen. Overigens kom ik er steeds meer achter wat een ontzettend krachtige vrouw Maud Wijsmuller is geweest!! | The booklet is going to become a book, you will understand. And I would like to be able to add some nice or less nice experiences with my father to this book. By the way, I am increasingly discovering what an incredibly powerful woman Maud Wijsmuller was!! |
| Volgende week zal ik op de reünie mijn oor te luister leggen bij deze en gene. Mocht jij het gepast vinden dan stel ik het op prijs als je deze mail aan de aanwezige Wijsmullers wil doorsturen. Misschien zijn er Wijsmullers die een anekdote over Wim en Maud aan het papier kunnen toevertrouwen. (En ja, ook iets minder mooie ervaringen zijn welkom.) | Next week I will listen to this and that person at the reunion. If you think it is appropriate, I would appreciate it if you could mail to the Wijsmullers present. Perhaps there are Wijsmullers who can entrust an anecdote about Wim and Maud to paper. (And yes, also slightly less beautiful experiences are welcome.) |
| Het boekje is bestemd voor de (klein) kinderen van Wim, Harm en Gerard. En zij kunnen het desgewenst aan anderen laten lezen. Wellicht dat ik het meeneem bij een volgende Wijsmuller familiereünie. Maar het geheel is of lijkt vooralsnog te privé om het te publiceren. | The booklet is intended for the (grand)children of Wim, Harm and Gerard. And they can let others read it if they wish. Perhaps I will take it with me to a next Wijsmuller family reunion. But the whole thing is or seems too private to publish for the time being. |
| Ik zie wel in mijn mailbox of mijn vraag 'gepast' is en hoop jou en anderen volgende week te zien. | I will see in my mailbox whether my question is 'appropriate' and hope to see you and others next week. |
| Heb er veel zin in! | I am really looking forward to it! |
|
Mvg,
Frits van der Schans Verzonden vanaf Outlook voor Android |
Kind regards,
Frits van der Schans Sent from Outlook for Android |
| Ja, zo herinner ik je vader, al was ik maar jochie 10. | Yes, that's how I remember your father, even though I was only a boy 10. |
|
Groetjes,
Ernst |
Greetings,
Ernst |